Week 4
Lieve allemaal,
In Nederland ben ik uitgebreid voorbereid op Afrika: de mensen die uren hebben gelopen om bij het ziekenhuis te komen, de graatmagere HIV-positieve mensen en de mensen die geen geld hebben om
medicijnen te kopen.
De eerste paar weken heb ik van dit alles eigenlijk weinig gemerkt. Het lijkt wel of al deze dingen verborgen zijn. Maar ze zijn er
wel degelijk. Daar word ik me steeds bewuster van.
Zo raakte een vrouw deze week haar 3-jarige kindje kwijt omdat de tocht naar het ziekenhuis door de stromende regen te lang duurde.
De woorden HIV/aids worden in de spreekkamer nauwelijks gebruikt: het gaat over ‘are you positive’, ‘have you been tested’ of ‘do you know your status’.
En wat betreft geen geld om medicijnen te kopen: als de dokter een bepaald medicijn of een operatie voorstelt zeggen de patiënten vaak ‘i’m not ready’ waarmee ze dan bedoelen dat ze het geld er
niet voor hebben. Soms komen ze later terug met geld, soms komen ze niet meer terug.
Helaas zijn deze dingen niet de enige dingen die zorgen voor sterfte in ziekenhuizen in Afrika.
De verpleegkundigen lijken soms wel meer kwaad dan goed te doen.
Vandaag is een meisje van acht aan suikerziekte overleden omdat ze geen insuline heeft gekregen. De moeder had insuline gekocht en dit lag klaar naast het bed van het meisje. Maar het meisje had
geen infuus meer in haar arm en omdat er schijnbaar nergens in het ziekenhuis een infuus te bekennen was is de insuline niet toegediend. Niemand die bedenkt dat je het misschien ook gewoon in kunt
spuiten.
Een paar dagen geleden moest de dokter even weg om wat op te halen. Ilse en ik werden geroepen voor een ‘emergency’. Wat troffen we aan? Zes verpleegkundigen die als schapen voor zich uit stonden
te staren en één verpleegkundige die een poging deed een infuus in te brengen. Bij een dode vrouw. Wij hebben nog naar het hart geluisterd en de ademhaling en pupilreflexen getest, maar er was geen
leven te bekennen. En niemand die dat door had. Aangezien er geen dokter was waren wij ook degenen die het slechte nieuws aan de familie moesten vertellen, wat eindigde in een vreselijk gehuil en
gekrijs. Behoorlijk heftig voor twee broekies van co-assistenten.
Gelukkig hebben de 'Whitemen' zelf wel voor een feestje gezorgd: 2x voetbal gekeken (en gewonnen natuurlijk) en een avondje uit in Muyuka waar we onszelf op heerlijke vis hebben getrakteerd. Tja,
het is zoals ze weleens zeggen: wie zichzelf niet kietelt lacht nooit.
Liefs Ingrid
Reacties
Reacties
Zo meisje, wat een ontroerend heftig verhaal!! Fijn dat je veel met Ilse kan delen! Hele ervaringen zo! Blij om je donderdag gesproken te hebben, we bellen weer snel, hou je taai en geniet ze! Ik en ik niet alleen , leef op afstand met je mee!! Veel liefs, mama.
Ja meid, nu begint het echt heftig te worden en komt de realiteit in al zijn facetten soms als een ongeleid projectiel op je af!
Laat het zo rustig mogelijk bezinken en ''feest"' het zoveel als mogelijk is van je af.
Hopelijk zijn er als tegenhanger ook veel leuke momenten die een gulle lach bij jullie oproepen.
Veel sterkte, ook voor Ilse, en ondanks dit verhaal kijk ik nu alweer uit naar je volgende verhaaltje.
We spreken elkaar weer snel.
Dikke knuffel en kus,
Papa.
Hee Ingrid,
Wat een mooie afsluiter de laatste zin. Je verhalen klinken en zijn heftig, maar misschien ook enigzins fijn dat de 'verhalen over Afrika' realiteit zijn. Het lijkt me goed om de heftige momenten flink af te wisselen met ontspanning!! Hopelijk heb je genoeg steun aan contacten met Stars en mensen daar? Ik steun je in gedachte!
Dikke kus en zet 'm op!
Hey lieve ingrid,
Wat een leuke en interessante verhalen schrijf je toch elke keer, een plezier om te lezen. Maar wat maak je daar veel mee zeg! Ik weet zeker dat je er ontzettend veel (levens)ervaring op doet.
Heel veel plezier en succes nog
Liefs x meggie en tijn
gosh meis, wat zul jij een hoop dingen zien die je helemaal niet wil zien. Hopelijk neem je deze ervaringen mee om straks een hartstikke goede dokter te worden. Je weet nu in ieder geval hoe het niet moet! Wel ontzettend hard om dit allemaal zo mee te maken. Gelukkig zijn er ook leuke dingen, zelfs in Afrika.
Hou je taai, sis, en onthoud, het blijft een super ervaring!
We mailen snel weer!
Liefs
Hey meisje!
Oh wat een verhalen... :( Echt bizar dat zulke dingen gewoon voorkomen... Verschrikkelijk zeg, dat meisje van 8 had gewoon nog kunnen leven als ze die insuline gewoon hadden ingespoten...
Lieve Ingrid, veel succes daar, ik hoop dat je al die dingen ondanks alles een beetje naast je neer kan leggen!
Liefs!
hee ingridje,
Wat een verhaal weer echt heel appart hoe die mensen daar te werk gaan!
Gelukkig kan je Nederland teminste volgen ;)
Veel succes nog de komende tijd en we wachten gewoon weer op het volgende verhaal:)
groetjes
Lieve Ingrid,
Wat een verhalen! Bizar dat dingen aan de andere kant van de wereld zó anders kunnen gaan...
Hopelijk kunnen jullie wat van jullie kennis en kunde overdragen naar de mensen daar...
In ieder geval super van je wat je allemaal doet daar! Ben trots op je :)
Hou je taai en geniet er nog van!
Xxxx
Hee Ingrid!
Stars had al wat verteld over die dode vrouw, lijkt me echt heel erg!
Heel veel succes/sterkte maar ook plezier!
X
Hoi Ingrid!
Dat is zeker niet niks wat je daar mee maakt! Heel veel sterkte met die heftige dingen daar..
En ook veel plezier met de leuke dingen die je daar doet en gaat doen!
xxx Stefanie
Lieve meid,Knap van je dat je alles zo goed verwoorden kunt. ik hoop dat het ook jou helpt om het te verwerken, om weer intens te kunnen genieten van de mooie dingen en om zo de volgende problemen weer aan te kunnen. Heel veel sterkte , kus oma
Hee meis! In tegenstelling tot de verhalen bij jou is het in Australie heeeel saai (maar wel heel leuk). Gelukkig maak je ook nog leuke dingen mee! In ieder geval succes met alles en tot mails! Xx
Meis, Je verhalen maken wel indruk, hoop dat het inderdaad nog te behappen is allemaal! Maar zoals je zelf ook al zal denken, zo een ervaring maak je niet overal mee. Veel succes, plezier.... en tot snel! X
Wow, dames, hier in Kenya gaat het er een stuk rustiger aan toe. Ben benieuwd naar het vervolg. Hopelijk kunnen jullie veel betekenen voor de mensen daar. Groetjes Marianne
hoi ingrid
wat een aangrijpend verhaal ,dat komt wel binnen
ik hoop dat je daar veel voor de mensen kunt doen.
het zal wel erg moeilijk zijn maar wat zul jij een ervaring opdoen, zowel moeilijke als denk ik ook leuke dingen .nou meid heel veel succes gr van ons
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}